incomplete
ಶ್ರೀ ವಾದಿರಾಜರು ರಚಿಸಿದ ಅನೇಕ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪವಾದ ವಿಶಿಷ್ಠ ಶೈಲಿಯ 40 ನುಡಿಗಳ ಪ್ರಮೇಯ ಗುಚ್ಛ ಗುಂಡ ಕ್ರಿಯಾ. ಒರಳಲ್ಲಿ ಗುಂಡಕಲ್ಲು ಹಾಕಿ ರುಬ್ಬುವ ಕ್ರಿಯೆಯಂತೆ, ಯಾವುದೇ ಆಕ್ಷೇಪಣೆಗಳಿಗೂ ಅಲುಗಾ ಡದೆ ಗಟ್ಟಿ ಗುಂಡಿನ ಹಾಗೆ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಸಮರ್ಥಿಸುವ ಕ್ರಿಯೆ ಇದು.
ನುಡಿ : ಬರಿದೆ ಸಂಸಾರದಿ ಜರಿದೆ ಮೆರೆದೆ
ಹರಿ ನಿನ್ನ ಅನುಸರಿಸದೆ
ಕರಿ ದೇವದೇವ ಎನ್ನೆ ಕರುಣಿ
ಕಣ್ತೆರೆದೆ ತರಿದೆ ಮಕರಿಯ
ಮುಖವ ನೀ ಬೇಸರದೆ
ವರದೇಶ ಪಾಹಿ ಎನೆ ಅಜಾಮಿಳನ
ಪೊರೆದೆ ಮುರಿದೆ ಯಮ ಭಟರ
ತರಿದೆ ಪಾಶಗಳ ಕರೆದೆನ್ನ ಹಯವದನ
ಒರೆದೆ ತತ್ವಗಳ ಮೆರೆದೆ ಮಹಿಮೆಯ ನಿನಗಿದೊಂದ ರಿದೆ ||
ಭಾವಾರ್ಥ : ಈ ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ವಾದಿರಾಜರು ಶ್ರೀಹರಿಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ, ಕರುಣೆ, ಹರಿಯ ನಾಮಸ್ಮರಣೆಯ ಮಹಿಮೆ, ಇವುಗಳ ನಿರೂಪಣೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಹರಿಯ ಗುಣಗಳನ್ನು, ಸ್ವಾತಂತ್ರವನ್ನು (ಅಂದರೆ ಸಕಲವನ್ನೂ ಆತನೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಮಾಡಿ ಮಾಡಿಸುವನೆಂಬ ಜ್ಞಾನ ವಿಲ್ಲದೆ) ಚಿಂತಿಸದೆ, ಹರಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸದೆ ನಾನೇ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮಾಡುವವನು ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಮೆರೆದು ಜೀವನ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ಪರಮಾತ್ಮ ನೀನು ಮಹಾಕರುಣಿ,ಭಕ್ತ ನಾದ ಗಜೇಂದ್ರ " ನಾರಾಯಣ ಅಖಿಲ ಗುರೋ ಭಾಗವನ್ ನಮಸ್ತೆ " ಎಂದಾಗ ಶ್ರೀ ಗೋಪಾಲದಾಸರು ಹೇಳುವಂತೆ ಸಿರಿಗೂ ಹೇಳದೆ ಓಡೋಡಿ ಬಂದು ಮಕರಿಯ ಮುಖ ಕತ್ತರಿಸಿದೆ ಭಕ್ತಿಯೇ ಮುಕ್ತಿಗೆ ಸಾಧನ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ ವರೆದೇಶನೇ ರಕ್ಷಿಸು ಎಂದ ಅಜಮಿಳನನ್ನು ಯಮ ಭಟರ ಪಾಶಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತ ನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದೆ. ಜ್ಞಾನ ಸ್ವರೂಪನಾದ ಹಯವದನ ಅನಂತ ಮಹಿಮೆ ಯುಳ್ಳವನು, ತತ್ವಗಳ ಬೋಧಿಸಿದವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿದವನು, ಸರ್ವಜ್ಞನು, ಜ್ಞಾನ ಗಮ್ಯನುನೀನು ಎಂದು ಪರಿ ಪರಿ ಯಾಗಿ ಶ್ರೀ ವಾದಿರಾಜರು ಇಲ್ಲಿ, ಜೀವಿಯು ಅಸ್ವತಂತ್ರ, ಆಧೀನ, ಅಸಹಾಯಕ, ಅಸಮರ್ಥ ಎಂಬುವುದನ್ನು ಅರಿವಿಗೆ ತಂದು, ಹರಿಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ, ಶರಣಾಗತ ವತ್ಸಲನೆಂಬಗುಣವನ್ನು ಮತ್ತು ಆತನ ಸರ್ವೋತ್ತಮತ್ವವನ್ನು ಬಲು ಸುಂದರವಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಭಾರತೀರಮಣ ಮುಖ್ಯ ಪ್ರಾಣಾಂತರ್ಗತ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣಾರ್ಪಣ ನಮಸ್ತು.
***
FROM https://sumaanyaa.org ›
ವಾದಿರಾಜ ವಿರಚಿತ ಗ ುಂಡಕ್ರಿಯೆ
-ದಿೀಪ್ತಿ ಎನ್ ರಾವ್
ದಕ್ಷಿಣ ಕನನಡದ ಾಜಕ ಕ್ಷೇತರದಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟಿ ರಜವಲ್ಲಸಿದ ರತಿಭೆ ಶ್ರೇಭಧಾವಚಾಮಯಯು.
ಬಾಯತದ ದಾವಯನಿಕ ರಂಚದ ಂದು ಹೊಷ ಇತಿಶಾಷಕ್ಕೆ ಸುಟ್ುಿ ಶಾಕಿದಯು.
ತತವಲಾದದ ಮಥಾಥಯ ಷತಯದ ಅರಿನುನ ಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ಗೆೊೇಚಯ ಭಾಡಿಕ್ಕೊಟ್ಿಯು.
ಆಚಾಮಯಯು ತಭಮ ವಾಕ್ಷಾತ್ ಷಹೊೇದಯಯಾದ ವಿಶುುತಿೇಥಯರಿಗೆ ಆವರಭ ನಿೇಡಿ ಅರಿಗೆ
ಷಕಲ ಫರಸಮವಿದ್ಯಯಮ ಯಸಷಯ ರಮೇಮಗಳನುನ ಅನುಗರಹಿಸಿದಯು. ಅಂತಸ ರಿವುದಧ
ಯಂರೆಮಲ್ಲಿ ಭೊಡಿ ಫಂದ ಭಠವೇ ಸೊೇದ್ಯ ಭಠ. ಇದ್ಯೇ ಸೊೇದ್ಯ ಲಾದಿಯಾಜ
ಭಠವಂದು ರಸಿದಿಧಮಾಯಿತು. ಇದಕ್ಕೆ ವಿಶುುತಿೇಥಯರೆೇ ಭೊಲ ುಯುಶಯು. ಅಂದಿನಿಂದ
ಇಂದಿನರೆಗೊ ಅವಿಚ್ಛಿನನಲಾಗಿ ಯಂರೆ ಭುಂದುರೆಮುತಾಾ ಫಂದಿದ್ಯ. ಭಶಾನ್
ತಸಿವಗಳು, ಜ್ಞಾನಿಗಳು, ವಿಯಕಾಯು ಫಂದ ಯಂರೆ ಇದು.
ಈ ಭಠದಯು ಆಚಾಮಯ ಭಧವರಿಂದ ಬೊಯಾಸ ದ್ಯೇಯನುನ ಡೆದು ಒಂಕಾಯದ
ನಾದ್ಯೊೇಾಷನೆಮನುನ ವಾಧಿಸಿದಯು. ಬೊಯಾಸ ದ್ಯೇಯು, ಲಾಯಷ ಭುಷ್ಟಿ, ಫಲಭುರಿ
ವಂಖ, ಶ್ರೇಕೃಾುಂಕಿತ ಭುದ್ಯರಮುಂಗುಯ, ಅಕ್ಷಮ ಾತ್ರರ ಭುಂತಾದುಗಳು ಈ ಭಠದಲ್ಲಿ
ಆಯಾಧನೆಗೆೊಳುುತಿಾಯುುದು. ಈ ಯಂರೆಮ ಸತ್ರೊಾಂಫತಾನೆಮ ಮತಿಮಾಗಿ ಫಂದಯು
ಲಾಗಿೇವತಿೇಥಯಯು. ಇಯು ಕುಂದಾುಯದ ಫಳಿಯಿಯು ಕುಂಬಾಸಿಮಲ್ಲಿ
ಜತಾನಿಾಾನದಲ್ಲಿ ನಿಯತಯಾಗಿದದಯು. ಇಯ ರವಾದದಿಂದ ಸೊವಿನಕ್ಕರೆಮ
ಗ್ಾರಭಲಾಸಿಗಱಾದ ಷದಾರರಸಮಣ ದಂತಿಗಳಿಗೆ ಸುಟ್ಟಿದ ಬೊಯಾಸ ಎಂಫ ಕೊಷು
ಭುಂದ್ಯ ಇಯ ಉತಾಯಾದಿಕಾರಿಗಱಾಗಿ ಲಾದಿಯಾಜರೆನಿನಸಿ ಜಗದಿವಖ್ಾಯತಿಮಾದಯು. ಲಾಯಷ –
ದಾಷ ವಾಹಿತಯದಲ್ಲಿ ರಖ್ಾಂಡ ಂಡಿತಯಾಗಿ ಮರೆದಯು. ವಿಜಮನಗಯ ವಾಭಾರಜಯದ
ಅಯಷರಿಂದ “ ರಷಂಗ್ಾಬಯಣತಿೇಥಯ”ರೆಂಫ ಗ್ೌಯಕ್ಕೆ ಾತರಯಾದಯು. ಗುಯುಗಳಿಂದ ಡೆದ
ಸಮಗಿರೇ ಭಂತ್ರೊರೇದ್ಯೇವದಿಂದ ಸಮದನನ ಆಯಾಧಕಯಾಗಿ ಅದ್ಯೇ ಅಂಕಿತದಿಂದ
ಅನೆೇಕ ಕನನಡ ಕೃತಿ ಯಚ್ಛಸಿದಾರೆ. ಆಚಾಮಯ ಭಧವಯ ತತವಲಾದ ಸಿದಧಂತದ ಳ
ರಮೇಮಗಳನುನ ವಿರಿಷುತಾಾ ಸಲು ಷಂಷೆೃತ ಗರಂಥಗಳನುನ ಯಚ್ಛಸಿದಾದರೆ.
ಲಾದಿಯಾಜಯು ಬಾಯತದ ಎಲಿ ತಿೇಥಯಕ್ಷೇತರಗಳನುನ ಷಂಚರಿಸಿ “ತಿೇಥಯರಫಂಧ”ವಂಫ
ಅೂಯ ಕೃತಿ ಯಚ್ಛಸಿದಾದರೆ. ಅದಯಲ್ಲಿ ಎಲಿ ಕ್ಷೇತರಗಳ ವೈಶ್ಶಿಯನುನ ರ್ಣಯಸಿದಾದರೆ. ೂನ
ಷಂಚಾಯದಲ್ಲಿ “ಶ್ವುಾಲಧೆ” ಎನುನ ಕಾಯಕ್ಕೆ ರತಿಮಾಗಿ ಕ್ಕೇಲ ಸತ್ರೊಾಂಫತುಾ
ದಿನದಲ್ಲಿ “ಯುಕಿಮರ್ಣೇವವಿಜಮ” ಎಂಫ ಉತಾಭ ಕಾಯನುನ ಅರ್ಪಯಸಿ ಶ್ರೇಶಿ ಕವಿ
ಎನಿನಸಿಕ್ಕೊಂಡಯು. ತಾಯಿಮ ಸಯಕ್ಕ ತಿೇರಿಷಲೊೇಷುಗ ಭಶಾಬಾಯತದ ಟ್ಟರ್ಣಮಾಗಿ
“ಲಕ್ಷಾಬಯಣ”ಎಂಫ ಗರಂಥನುನ ಸಮಗಿರೇಲಾಂತಮಾಯಮಿ ಬಗಂತನಿಗರ್ಪಯಸಿದಯು.
ಾಶಂಡ ಭತಗಳನುನ ಭತುಾ ಅವೈಧಿಕ ಷಂರದಾಮಗಳನುನ ಖಂಡಿಷು ಗರಂಥ
“ಾಶಂಡಭತ ಖಂಡನ”. ಶ್ರೇಜಮತಿೇಥಯಯ ನಾಯಮಷುಧಾ , ತತವರಕಾಶ್ಕಾ ಕೃತಿಗಳಿಗೆ
ಟ್ಟರ್ಣಮಾಗಿ “ಗುಯಥಯದಿೇರ್ಪಕಾ” ಯಚ್ಛಸಿದಯು. ಲಾದಿಯಾಜಯ ಯಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಯುಕೃತಿ
ಎನಿನಸಿಕ್ಕೊಂಡ “ಮುಕಿಾಭಲ್ಲಿಕಾ”ದಲ್ಲಿ ಫರಸಮಷೊತರಗಳಲ್ಲಿ ರತಿಾದಿತ ವಿಶಮಗಳನುನ
ಷುಭಾಯು ಐದು ಷಸಷರ ಶ್ೊಿೇಕಗಳಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಿೇಶ್ಸಿದಾದರೆ. ಉನಿಶತಿಾನ ವಾಯಲಾಗಿ
सु
मान्या
हरर सर्वोत्तम र्वाय
ु
जीर्वोत्तम ॥
“ಷಯಷಬಾಯತಿವಿರಾಷ” ಹೊಮಿಮತು. ಇದಲಿದ್ಯ ದಳಾತಾಯಸೊಾೇತರ , ಸಮಗಿರೇಸೊಾೇತರ,
ಕೃಾುಶಿಕ, ನಯಸಿಂಶಾಶಿಕ ಮೊದರಾದ ನಲತಾಕೊೆ ಹಚುು ಸೊಾೇತರಗಳನುನ ಯಚ್ಛಸಿದಾದರೆ.
“ಸಮದನ”ಅಂಕಿತದಲ್ಲಿ ಅನೆೇಕ ಕನನಡ ಕಿೇತಯನೆ , ಷುಱಾದಿ, ಉಗ್ಾಭೆೊೇಗ,
ಷುಲಾವಲ್ಲಗಳನುನ ಯಚ್ಛಸಿದಾದರೆ. ವೈಕುಂಠ ಣಯನೆ, ಲಕ್ಷಿಮೇಶ್ೊೇಬಾನೆ, ಷವನದ,
ಸರಿಷವೂೇಯತಾಭವಾಯ, ಅತಾಯತರಮ ಷುಲಾವಲ್ಲ, ಬರಭಯಗಿೇತ್ರ, ನಾಯದಕ್ಕೊಯಂಜಿ
ಮೊದರಾದ ಫಸಳಶುಿ ದಿೇಘಯ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಆಚಾಮಯಯ ಸಿದಾಧಂತದ ತತವಗಳನುನ
ಕಾಯಭಮಲಾಗಿ ಹೊಮಿಮಸಿದಾದರೆ.
ಲಾದಿಯಾಜಯ ಅವಾಧಾಯಣಲಾದ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಂದಾದ “ಗುಂಡಕಿರಯೆ” ಮಲ್ಲಿ ಅನಯ
ಭತಗಳ ನಿಯಾಕಯಣೆ ಭಾಡಿ ತತವಲಾದದ ಹಿರಿಮಗಳನುನ ನಲತುಾ ನುಡಿಗಳಲ್ಲಿ
ಬಿತಾರಿಸಿದಾದರೆ.
ಷತಯಲಾದ ಜ್ಞಾನ ಷರಿಮಾಗಿ ಅರಿಮಬೇಕಾದರೆ ಅಜ್ಞಾನದ ಫಗೆಮೊ
ತಿಳಿಮಬೇಕ್ಕಂಫುದನುನ ಈಳಾಲಾಸೊಯೇನಿಶತಿಾನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಯು ವಿಚಾಯನೆನೇ ಅನುಷರಿಸಿ
ಲಾದಿಯಾಜಯು ಇಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಅನಯ ಭತಗಳನುನ ನಿಯಾಕರಿಸಿ ನಂತಯ ತತವಲಾದದ
ಹಿರಿಮಗಳನುನ ರತಿಾದಿಸಿದಾದರೆ. ವಿದ್ಯಯಮನುನ ಮಥಾಥಯಲಾಗಿ ತಿಳಿಮಬೇಕಾದರೆ
ಅವಿದ್ಯಯಮನೊನ ಷರಿಮಾಗಿ ಅರಿಮಬೇಕು. ಅಜ್ಞಾನು ತಭಸಿಿಗೆ
ಕಾಯಣಲಾಗುುದಾದದರಿಂದ ಅಂತಸ ಅಜ್ಞಾನದ ತಿಳಿಳಿಕ್ಕಮೊ ಅಷ್ಿ
ಅವಯಕಲಾಗುುದು. ವಿದ್ಯಯಮನುನ ತಿಳಿಮಬೇಕಾದರೆ ಅವಿದ್ಯಯಮನೊನ ಅರಿತು ತನೊಮಲಕ
ಮೊೇಕ್ಷ ಾರಾಲಾಗುತಾದ್ಯ. ಅನಯ ಭತಗಳನುನ ನಿಯಾಕರಿಸಿ ಕುಟ್ಟಿ ುಡಿ ಭಾಡುುದು ಈ
ಗುಂಡಕಿರಯೆಮ ಭುಖೊಯೇದ್ಯದೇವ. ತತವಲಾದದಲ್ಲಿಯು ಷತಿಿದಧಂದನುನ ಭನರಿಕ್ಕಮಾಗಿ
ಭುಕಿಾ ಭಾಗಯ ಷುಗಭಲಾಗುುದು.
“ಫರಿದ್ಯ ಷಂವಾಯದಿ ಜರಿದ್ಯ ಮರೆದ್ಯ | ಸರಿ ನಿನನ ಅನುಷರಿಷುತಿಯದ್ಯ | ಕರಿ ದ್ಯೇದ್ಯೇ
ಯೆನನ | ಕಯುರ್ಣ ಕಣೆದರೆದ್ಯ ತರಿದ್ಯ ಭಕರಿಮ | ಭುಖ ನಿೇ ಬೇಷಯದ್ಯ | ಯದ್ಯೇವ ಾಹಿ
ಯೆನೆ ಅಜಮಿಳನ | ಪೂರೆದ್ಯ ಭುರಿದ್ಯ ಮಭಬಟ್ಯ | ತರಿದ್ಯ ಾವಗಳ ಕರೆದ್ಯನನ
ಸಮದನ | ರೆದ್ಯ ತತವಗಳ ಮರೆದ್ಯ ಭಹಿಮಮ ನಿನಗಿದ್ಯೊಂದರಿದ್ಯ ||”
ಈ ಕೃತಿಮಲ್ಲಿ ರತಿ ನುಡಿಮಲ್ಲಿಮೊ ಅಂಕಿತವಿಯುುದು ವಿಶ್ೇಶ. ಶ್ರೇಸರಿಯೆೇ
ಷವೂೇಯತಾಭನೆಂಫ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ವಯಣಾಗತಯಾಗಿ ಷಂವಾಯದಲ್ಲಿ ಅನ ರಬುತವ
ುುುದ್ಯೇ ಜಿೇನದ ವಾಥಯಕಯ ಎಂದಿದಾದರೆ. ಷವೂೇಯತಾಭತವ, ಂಚಭೆೇದ, ತಾಯತಭಯದ
ಅರಿು ಮೊೇಕ್ಷದಾಮಕ. ಈ ಮಥಾಥಯಲಾದ ಅರಿವಿನೆೊಂದಿಗೆ ನಾಸಿಾಕಯಲಾದ ಭತಿಾತಯ
ಭಾಮಾಲಾದಗಳ ತಿಳಿಳಿಕ್ಕ ಈ ಕೃತಿಮಲ್ಲಿ ಭಾಡಿಕ್ಕೊಟ್ಟಿದಾದರೆ. ಚಾಲಾಯಕ, ಫೌದಧ, ಜೈನ
ಮೊದರಾದ ನಾಸಿಾಕಯ ಭತಗಳನುನ ಮೊದಾಲು ನಿಯಾಕರಿಸಿದಾದರೆ. ಇುಗಳು ವೇದಗಳ
ಾರಭಾಣಯನುನ ುುುದಿಲಿ. ಮಿೇಭಾಂಷ, ವಾಂಖಯ, ಯೇಗ ಭತಿಾತಯ ವೈಧಿಕ ಭತಗಳ
ನೊಯನತ್ರಗಳನುನ ತಿಳಿಸಿದಾದರೆ. ನಂತಯದಲ್ಲಿ ವಂಕಯಯ ಭಾಮಾಲಾದದ ಕುಂದು ಕ್ಕೊಯತ್ರಗಳತಾ
ಬಳಕು ಸರಿಸಿದಾದರೆ.
ಚಾಲಾಯಕಯು ರತಯಕ್ಷನುನ ಭಾತರ ರಭಾಣವಂದಯು. ದ್ಯೇಶಾಭಿನನ ಜಿೇವಂಫುದಿಲಿ
ಎಂದು ಲಾದಿಸಿದಯು. ಆದರೆ ಲಾದಿಯಾಜಯು ಷತಾದ್ಯೇಸದ ಭುಂದ್ಯ ಅಳುುದು ಏಕ್ಕಂದು
ರಶ್ನಸಿದಾದರೆ. ಭೃತದ್ಯೇಸದಿಂದ ಷುಖ ದುುಃಖಗಳ ಅನುಬ ಹೇಗೆ ಕೊಡುತಾದ್ಯ ?
ಚಾಲಾಯಕಯ ನಾಸಿಾಕಯನುನ ಮೊಟ್ಿ ಮೊದಲು ನಿಯಕರಿಷುುದು ಅಗತಯವಂದು
सु
मान्या
हरर सर्वोत्तम र्वाय
ु
जीर्वोत्तम ॥
ಲಾದಿಯಾಜರಿಗೆ ತ್ರೊೇರಿತು ಅನಿನಷುತಾದ್ಯ. ತದನಂತಯ ಜೈನ ಫೌದಧ ಭತಗಳಲ್ಲಿಯು
ವಿರಿೇತಲಾದಗಳನುನ ಖಂಡಿಸಿದಾದರೆ. ಅಯು ವೇದನುನ ದ್ಯ ಷತಯನುನ ತಿಳಿಮದ್ಯ
ಲಾದ ಭಾಡು ಮೊದಲ ಸೊೇಲನುನ ಅನುಬವಿಷುತಾಾರೆ. ನಾಯಾಮಣಾಭಿನನ
ಸಮಗಿರೇದ್ಯೇನು ವೇದನುನ ಅಭಿಯಕಾಗೆೊಳಿಸಿ ಅದನುನ ಫರಸಮನಿಗೆ
ಉದ್ಯೇಶ್ಸಿಯುಲಾಗ ಅದನುನ ರಭಾಣವಂದು ದ್ಯ ಲಾದದಲ್ಲಿ ಗೆಲಿಲು
ಅಷಭಥಯಯಾದಯು ಎಂದು ಲಾದಿಯಾಜಯ ಅಭಿಾರಮ.
ಅಷುಯ ಮೊೇಸನಾಥಯಲಾಗಿ ನಾಯಾಮಣನು ಫುದಧನಾಗಿ ಅತರಿಸಿದ ಕಥೆಮು
ುಯಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಿದಧಲಾಗಿಯುುದು. ಇದರಿಂದ ವೇದ ಭಾಗಯನುನ ಅನುಷರಿಷು
ಅಷುಯಯು ತಯಜಿಷುಂತ್ರ ಭಾಡಿ ರಳಾಂತ ವಿದ್ಯಯಮನುನ ದ್ಯೇತ್ರಗಳಿಗೆ ಉದ್ಯೇಶ್ಸಿದ
ಅತಾಯವಿದು. ನಾಯಮ, ವೈಶ್ೇಷ್ಟಕ,ಯೇಗ, ವಾಂಖಯ ದವಯನಗಳು ಬಗಂತನನುನ ರ್ಪದ
ಆಸಿಾಕಯ ಭತಗಳು. ಆದರೆ ಇುಗಳು ಅನ ಷಯಜ್ಞತವನುನ ಅಂಗಿೇಕರಿಷುುದಿಲಿ. ಆದರೆ
ಲಾದಿಯಾಜಯು ನಾಯಾಮಣನೆೇ ಷವೂೇಯತಾಭ ಷಯತಂತರ ಷವತಂತರನಾದನೆಂದು
ನಿಯೊರ್ಪಸಿದಾದರೆ. ಮೊೇರೆ ನೆೊೇಡಿಕ್ಕೊಳುಲು ಕನನಡಿ ಬೇಕು, ತಭಮ ಆರೆೊೇಗಯ ತಿಳಿಮಲು
ವೈದಯಯು ನಾಡಿ ನೆೊೇಡಬೇಕು, ತಿಥಿ ಲಾಯಕಾೆಗಿ ಂಚಾಂಗದ ಷಶಾಮ ಬೇಕು. ಇಂತಯು
ಷಯಜ್ಞಯಾಗಲು ಹೇಗೆ ವಾಧಯವಂದಿದಾದರೆ. ಆದದರಿಂದ ಷೃಾಿಯದಿ ಅಶಿ ಕತೃಯತವನುನ
ನಿಯಹಿಷು ವಿಶುು ಫರನೆ ಷವೂೇಯತಾಭ ಎಂದು ರತಿಾದಿಸಿದಾದರೆ.
ೂಯಮಿೇಭಾಂಷಕಯು ಕಭಯ ಂದ್ಯ ವಾಕು ಅದಕ್ಕೆ ಯಫರಸಮನ ಡೆತನವೇಕ್ಕ ಎಂದರೆ,
ಲಾದಿಯಾಜಯು ಕ್ಕೇಲ ಕಭಯು ಫಂಧಕ. ಕ್ಕೈಲಯದ ಅಪೇಕ್ಷುಳುಯು ಬಗಂತನಲ್ಲಿ
ವಯಣಾತಯಾಗಬೇಕ್ಕಂದಿದಾದರೆ.
“ತನನ ನಾಲ್ಲಗೆಮನು ತಾ ಕತಾರಿಷು | ಇನೆನೇನು ನುಡಿನೆೊೇ ಕಡಿ ಕ್ಕೊಡಲ್ಲಮ |
ಮೊನೆನಮ ಭುರಿದನು |ನನದ ತಯುಗಳ ಕಡಿನೆೇನೆೊೇ ಭೊಢ | ನಿನನ ವೇದಾಂತನು
| ಭನಿನಷದ್ಯ ುಸಿಯೆಂಫ ಲಾದಿ ಜಗ - | ನುನ ಇನಾಯತರಿಂದ | ಫನನಫಡಿಸಿ ಕ್ಕಡಿಷುವ
ನಿನನಥಯ | ಇನೆನಂತು ವಾಧಿಪ ಸಮದನನರೆೊಳು | ಇಂತು ನಿಂತು ಲಾದಿಪ ||” ಈ
ದಯದಿಂದ ಆಯಂಭಿಸಿ ಲಾದಿಯಾಜಯು ಭುಂದಿನ ಆರೆೇಳು ನುಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಮಾಲಾದದ
ಅಷತಯದ ಅರಿು ಸೊೇದಾಸಯಣೆ ಷಹಿತ ಭಾಡಿದಾದರೆ. ನಾಲ್ಲಗೆ ಕತಾರಿಸಿದ
ಭಾತನಾಡರಾಯ. ಕ್ಕೊಡಲ್ಲಮ ತುದಿ ಭುರಿದರೆ ಭಯ ಕಡಿಮರಾಗದು. ಅದಯಂತ್ರ
ಭಾಮಾಲಾದಿಗಳು ರ್ಪಯು ಜಗನಿಮಥಾಯದಿ ಲಾದಗಳನುನ ಜಗತುಾ ಷತಯ ಎನುನ ವಿಶುು
ಬಕಾಯ ಎದುಯು ನಿಲಿರಾಗದು. ಕಪ ಚ್ಛನುನ ಬಳಿು ಎಂದು ಬಾವಿಸಿದಯು. ಸತಿಾಯದಿಂದ
ಷರಿಮಾಗಿ ನೆೊೇಡಲು ಅದು ಬಳಿುಮಲಿ ಕಪ ಚ್ಛುು ಎಂದು ಅರಿಲಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಬಳಿು
ಇಯಲೇ ಇಲಿ. ನಭಮ ಅಜ್ಞಾನದಿಂದ ಶಾಗೆ ಕಂಡಿತು. ಆದದರಿಂದ ಭಾಮಾಲಾದಿಗಳು ಜಗತುಾ
ನಿಜವಂದು ತ್ರೊೇಯುತಾದ್ಯ ಆದರೆ ಅದು ನಿಜಲಿ ಮಿಥೆಯ ಎಂದಯು. ಫರಸಮನೆೊಫರನೆ
ಾಯಭಾಮಥಿಯಕ ಷತಯ ಎಂದು ಲಾದಿಸಿದಯು. ುಷ್ಟಿೇಕರಿಷಲು “ ನೆೇಸನಾಸಿಾ ಕಿಂಚನ”
“ಏಕಮೇಲಾದಿವತಿೇಮಂ” ಎಂಫ ಫರಹೈಕಯ ಯಲಾದ ವುರತಿಲಾಕಯಗಳನುನ ಭುಂದಿಟ್ಿಯು.
ಆದರೆ ಲಾದಿಯಾಜಯು ಇವಯಡು ಫರಹೈಕಯಲಾದುಗಳಲಿ. ಅಂತಸ ವಾಸಷಕ್ಕೆ ಹೊೇಗದ್ಯ
ಜಿೇವೇವವಯ ಭೆೇದ ಷತಯವಂದು ರ್ಪ ಜನಮ ಜನಮಗಳ ಾಗಳನುನ ಕಳಕ್ಕೊಳುಬೇಕ್ಕಂದು
ಉದ್ಯೇಶ್ಸಿದಾದರೆ. ಸೊೇಸಂ ಎನನದ್ಯ ದಾಸೊೇಸಂ ಎನುನ ಉಾಷನೆ ಮೊೇಕ್ಷದಾಮಕ
ಎಂದಿದಾದರೆ.
सु
मान्या
हरर सर्वोत्तम र्वाय
ु
जीर्वोत्तम ॥
ಶ್ – ವಿಶುು ಭಧಯ ಅಂತಯನುನ ತ್ರೊೇರಿ ಮುಕಿಾಯಿಂದ ವಿಶುು ಷವೂೇಯತಾಭತವನುನ
ನಿಯೊರ್ಪಸಿದಾದರೆ. ಭನಮಥಾದಿಗಳ ರಷಂಗದಂತ್ರ ಅರಾಯಾಧಗಳಿಗೆ ಭಶಾನ್ ಶ್ಕ್ಷ
ವಿಧಿಷು ಶ್ ಂದು ತೊಕಲಾದರೆ, ಎದ್ಯಮನುನ ದದಂತಸ ಬೃಗು ಋಷ್ಟಮನುನ
ಅನುಗರಹಿಸಿದ ವಿಶುು ಹಚ್ಚುನಿಸಿದ ಎಂದಿದಾದರೆ. ಕ್ಷಿರಲಾಗಿ ಯ ನಿೇಡಿ
ಲೊೇಕಕಂಟ್ಕಯನಾನಗಿಸಿದ ಶ್, ರಿಸರಿಸಿದ ವಿಶುು ಉತಾಭನೆನಿಸಿದ ಎಂದು
ಲಾದಿಯಾಜಯು ತಿಳಿಡಿಸಿದಾದರೆ. ತಿರವಿಧ ಜಿೇಯಾಶ್ಗಳು ಭತುಾ ಅಯ ಷವಯೊಕ್ಕೆ ತಕೆಂತ
ಗತಿಗಳನುನಹೊಂದುಯು ಎಂದು ರ್ಣಯಸಿದಾದರೆ. ಅಯಯ ಉಾಷನೆಗೆ ಅನುಗುಣಲಾಗಿ
ಮೊೇಕ್ಷ, ನಿತಯಷಂವಾಯ, ಅಂಧಂತಭಷಿನುನ ಡೆಯು. ಸದಿನಾಲುೆ ಲೊೇಕದ್ಯೊಡೆಮನಾದ
ವೈಕುಂಠ ತಿಮಾದ ಸಮದನನೆೇ ಷವೂೇಯತಾಭನೆಂದು ುಯುಶ ಷೊಕಾಾದಿ
ಆಗಭಗಳು ವಾಯುತಿಾವ ಎಂದಿದಾದರೆ. ಸರಿಮನುನ ಬಿಟ್ಿ ನಿತಯ ನಯಕನುನ ಕಾಣುನು.
ಆದದರಿಂದ ನ ವಿಧ ದ್ಯವೇಶ ಯಹಿತಲಾದ ನ ವಿಧ ಬಕಿಾ ೂಯಕ ಬಗಂತನನುನ
ಆಯಾಧಿಸಿದ ಷದಗತಿ ಡೆನು ಎಂದಿದಾದರೆ. ಶ್ೈಯು, ಳಾಕ್ಕಾೇಮಯು, ಗ್ಾಣಾತಯಯು
ಇತಾಯದಿ ಅನಯದ್ಯೇತ ಉಾಷಕರಿಗೆ ವಾಭಾನಯ ಷುಖಗಳು ದ್ಯೊಯಕುುದು.
ಢಾಂಬಿಕತನವಿಲಿದ್ಯ ಶ್ರೇಸರಿಮಲ್ಲಿ ವಯಣಾಗತಯಾಗಿ ಷವೂೇಯತಾಭತ್ರವೇನ ಉಾಷನೆ
ಭಾಡಿದರಿಗೆ ಭುಕಿಾ ಎಂಫ ಭಶಾ ಪಲ ಲಭಿಷುತಾದ್ಯ. ಅದನೆನ ಲಾದಿಯಾಜಯು “ನಿನನನೆ
ನೆೊೇಡುವ ನಿನನನೆ ಾಡುವ | ನಿನನನೆ ಬೇಡುವ ನಿನನ ಕ್ಕೊಂಡಾಡುವ |” ಎನುನಲ್ಲಿ
ಹೇಳಿದಾದರೆ.
“ನಾನಿನನ ಭರೆತಯೊ ನಿೇನೆನನ ಭರೆತರೆ | ಶಾನಿ ನಿನಗೆ ನಿನನ ಬಕಾತಿಲತ್ರಗೆ | ಹಿೇನತ್ರ
ಫಂದಿತಾಗಿ | ಆ ನ ಋತ್ರೇ ತವತಿಿಮತ್ರೇ ಕಿಂಚ್ಛನಾರೆೇ ಎಂಫ | ಭಾನ ಏನಂದಿತಾಗಿ |
ನಿೇನುದಾಸಿೇನನಾಗೆ ಖಳಯ ಸೇನೆ ಷ - | ಜಜನಯ ಕ್ಕೊಂದಿತಾಗಿ | ಶ್ರೇನಾಥಸಮದನ
ಶ್ವುಗಳ ತನು | ಜನನಿ ಜರಿದರೆ ಜಗವಲಿ ನಗುರೆೊೇ | ಜಾಣಯ ಜಾಣ ನಿೇನು ||”
ಜಿೇ ಯಾಶ್ಗಳು ಬಗಂತನನುನ ಭರೆತಯೊ ಅನು ಭರೆತರೆ, ವಯಣಾಗತತಿಲವಂಫ
ಬಿಯುದಿಗೆ ಶಾನಿ ಫಂದಂತ್ರ. ಷಜಜನಯ ಯಕ್ಷಣೆಮಲ್ಲಿ ಉದಾಸಿೇನನಾದರೆ ದುಜಯನಯ
ಮೇಲುಗೆೈ ಆಗುುದು. ಇದರಿಂದ ಷಜಜನರಿಗೆ ಕ್ಕಡುಕಾಗುುದು. ತಾಯಿ ತನನ ಭಕೆಳ
ತನುನ ಭನಿನಷುಂತ್ರ ಬಗಂತ ತನನ ಬಕಾಯ ಅಯಾಧಗಳನನ ಎರ್ಣಷದ್ಯ ಪೂರೆಮಬೇಕ್ಕಂಫ
ಕ್ಕೊೇರಿಕ್ಕ ಲಾದಿಯಾಜಯು ಈ ಕ್ಕೊನೆಮ ನುಡಿಮಲ್ಲಿ ತಭಮ ಬಿಂಫಯೊರ್ಪಮಾದ
ಸಮದನನಲ್ಲಿ ಬೇಡಿದಾದರೆ.
ಲಾದಿಯಾಜಯು ಗುಂಡಕಿರಯೆ ಎಂಫ ಕೃತಿಮಲ್ಲಿ ನಲತುಾ ದಯಗಳಲ್ಲಿ ಅನಯ ಭತಗಳನುನ
ಮುಕಿಾಯಿಂದ ನಿಯಾಕರಿಸಿದಾದರೆ. ಆಚಾಮಯ ಭಧವಯು ಬೊೇದಿಸಿದ ತತವಲಾದದ
ಉದ್ಯೇವಗಳನುನ ರತಿಾದಿಸಿದಾದರೆ. ಆಚಾಮಯಯು “ವಿಶುುತತವನಿಣಯಮ” ದಲ್ಲಿ
ಭಾಮಾಲಾದ ಭತನುನ ನಿಯಾಕರಿಸಿ ಷತಯಲಾದ ಜ್ಞಾನದ ಅರಿು ಭಾಡಿಕ್ಕೊಟ್ಿದದನುನ
ಅನುಕರಿಸಿ ಲಾದಿಯಾಜಯು ಷಯಳಿೇಕರಿಸಿ ತಿಳಿ ಕನನಡದಲ್ಲಿ ಜನ ವಾಭಾನಯರಿಗೊ
ಅಥಯಲಾಗು ರಿೇತಿಮಲ್ಲಿ ಭಂಡಿಸಿದಾದರೆ. ನೊರಿತುಾ ಶಯಗಳ ತಸಿವೇ ಜಿೇನ ನಡೆಸಿ
ಸೊೇದ್ಯಮಲ್ಲಿ ಪಾಲುಗಣ ಕೃಶು ತೃತಿೇಮ ೃಂದಾನಷಥಯಾದಯು. ಷಂಷೆೃತ ಶಾಗೊ
ಕನನಡದಲ್ಲಿ ಕೃತಿ ಯಚ್ಛಸಿ ವಾಯಷವತ ಲೊೇಕಕ್ಕೆ ಂದು ಉನನತ ಕ್ಕೊಡಿಗೆಯಿಂದ
ಸಮಗಿರೇವೂೇಾನೆ ಭಾಡಿದ ಧಿೇಭಂತ ಮತಿಗೆ ನಮೊೇನಭುಃ.
****
